مهرگان یکی از کهن‌ترین جشن‌های ایرانی است که در ستایش و نیایش مهر یا میترا (ایزد روشنایی، پیمان، دوستی و محبت، و دین و آیین مهری) برگزار می‌شود. این جشن در دوران پس از اسلام پس از نوروز بزرگ­ترین جشن ایرانی است. حال آنکه احتمالا در ایران باستان، هم رده یا برتر از نوروز بوده است

جشن مهرگان یادآور داستان های گوناگونی است. یکی از این روایت ها که در هم تنیده با جشن مهرگان است و یکی از شوندهای ارزشمندی این جشن نزد ایرانیان را بازگو می کند، داستان خیزش کاوه ی آهنگر بر ضحاک تازی و ستم هایی است که ضحاک بر مردم، روا می دارد. بر پایه ی روایت ها، کاوه در این روز به یاری مردم و فریدون شاه، بر ضحاک برتری یافت و او را در کوه دماوند به بند کشید. مهرگان یادآور به بند کشیده شدن ستم است و کاوه، قهرمان این داستان. 

فردوسی در شاهنامه به پیدایش اين جشن در دوران پادشاهی فريدون اشاره کرده است:

فریدون چو شد بر جهان کامکارندانست جز خویشتن شهریار
به رســم کیان تاج و تخت مهیبیاراست با کاخ شاهنشهی
به روز خجسته ســر مهر ماهبه سر بر نهاد آن کیانی کلاه
زمانه بی اندوه گشـت از بدیگرفتند هر کــس ره بـخردی
دل از داوری هـا بپرداخـتـنـدبه آیین، یکی، جشن نو ساختند
نـشـسـتـنـد فرزانگان، شادکامگـرفتند هـر یک ز ياقوت، جام
می روشن و چهره ی شاه نـَوجهان نو ز داد از سر ِماه نـَو
بـفـرمـود تا آتش افـروخـتـنـدهمه عنبر و زعفران سوختند
پـرسـتـیـدن مهرگان دیـن اوسـتتن آسانی و خوردن آیین اوست
کنون یادگارست از و ماه مهربه کوش و به رنج ایچ منمای چهر


جشن مهرگان بر تمامی هم میهنان عزیز مبارک باد. 

"به طراوت باران باشید"